🌫️ कथा – भाग २: "धुक्याच्या आड लपलेली ओळख" 🕵️‍♀️

26 जुलै. मुंबईत आलेल्या मुसळधार पावसाने सगळी वाहतूक विस्कळीत झाली होती. अनेक ट्रेन रद्द झाल्या, स्टेशनवर पाणी साचलं होतं, आणि लोकांना घरच्यांपर्यंत पोहोचणंही कठीण झालं होतं. याच पावसात, अनसूया ट्रेन क्रमांक 1709 पकडण्यासाठी घाटकोपरहून सीएसएमटीकडे निघाली होती. पण स्टेशनवर पोहोचताना तिला समजलं – ट्रेन उशिरा होती. खूप उशिरा.

ती प्लॅटफॉर्म ४ वर पोहोचली आणि थकलेली, चिंतेने भरलेली नजर सभोवतालच्या गर्दीकडे टाकली.

मग अचानक, तिच्या कानावर एक आवाज येतो – "अनसूया...?"

ती चमकून मागे पाहते. एका पिवळसर साडीतील स्त्री, वय अंदाजे ५०, हातात एक जुनं पाकीट धरून तिच्याकडे पाहत असते. चेहरा झाकलेला, पण आवाजात काहीतरी ओळखीचं...

"हो... मी अनसूया," ती उत्तर देते, सावधपणे.

"तुला हे कोणीतरी द्यायला सांगितलंय," त्या बाईने ते पाकीट तिला दिलं आणि गर्दीत हरवली.

अनसूया ते पाकीट उघडते. आत एक वही आहे – जी तिच्या लहानपणीचीच दिसते. वहीत पहिलेच पान...

"तुला वाटतं जे हरवलं ते गेलं… पण काही गोष्टी परत येतात. ३० दिवसांत तुला सगळं कळेल. शोध सुरू कर."

खाली एक तारखा – 27 जुलै ते 25 ऑगस्ट. दररोज एक शब्द. एक मार्गदर्शक सुत्र.

पहिला शब्द: "गर्दी"

अनसूया पुढे काय करणार? ती वही कोणाच्या हस्तांतरणातून आली? त्या बाईचा संबंध कोणाशी आहे?

हे रहस्य अजून खोल जातंय...

#MysteryTrain #MumbaiFlood #HiddenTruths #MarathiSuspense #30Days30Clues #TrainThriller #EmotionalMystery #MarathiBlogSeries

"त्या तिकीटामागचं रहस्य" 🎟️🔍

🌧️ कथा – भाग १: "पहिलं थेंब... आणि शेवटची भेट" 🚉

मुंबई, जूनचा शेवटचा आठवडा. आकाशात काळसर ढग जमू लागले होते. वातावरण धुकट, दमट वाऱ्याने भरलेले आणि आल्याच क्षणी घमघमणारी मातीची वास – पहिल्या पावसाचा शिरकाव झाला होता.

अनसूया, वय ३४, एका खासगी ऑफिसमध्ये काम करणारी, सकाळी ऑफिसमध्ये येते तेव्हा तिच्या डेस्कवर एक बंद लिफाफा ठेवलेला दिसतो. कोणतीही पाठवणाऱ्याची माहिती नाही, ना कोणताही लोगो. केवळ तिचं नाव – "Ansuya" – आणि एक साध्या हस्ताक्षरात लिहिलेली ओळ:

"Train No. 1709 – उद्या सकाळी ६:४५ ला, प्लेटफॉर्म ४ तुझं भूतकाळ तुझ्या पुढ्यात उभं राहणार आहे."

लिफाफ्यात एक ट्रेन तिकीट होतं – पुणे एक्स्प्रेसचं. आणि एक जुना, धूसर फोटो – जिथे ती एक लहान मुलगी आहे, आणि तिच्यासोबत एक महिला, जिला ती अजिबात ओळखत नाही...

आरतीचं मन गोंधळात पडतं. ती फोटो पुन्हा पुन्हा पाहते. ती महिला कधीच पाहिलेली नाही, पण तरीही काहीशी ओळखीची वाटते... आणि मग ती ओळ पुन्हा वाचते – "तुझं भूतकाळ तुझ्या पुढ्यात उभं राहणार आहे."

तिच्या मनात एकाच वेळी भीती, कुतूहल आणि भावनांची लाट उसळते.

ती निर्णय घेते – ती उद्या ती ट्रेन पकडणार आहे.

बाहेर पाऊस वाढतो... आणि तिच्या आयुष्यात एक नवीन, अज्ञात प्रवास सुरू होतो...

#RainMystery #Train1709 #SuspenseInTheRain #MarathiThriller #RainySeasonStory #EmotionalSuspense #MarathiBlog #Day1